Wianuszek

Skwar leje się z nieba, mama - od niedawna to już tradycja -  ma kłopoty zdrowotne, więc - dosłowne - uziemienie staje się musem - przynajmniej do czasu, kiedy Babcia wróci z pracy. Jak to dobrze, że ktoś wymyślił książeczki, bajeczki i puzzle. Jak dobrze, że jest Tatuś, na którego - jak zawsze - można liczyć.

Ostatnio Emilka zachwyca się kultową bajką - ''Reksiem'', a mnie to całkowicie odpowiada - mało słów, wiele treści. Klasyka zawsze modna, a uniwersalność niezwykle potrzebna. To, co serwują  nam niektóre kanały ''dla dzieci'' zakrawa o pomstę do nieba.
Co najbardziej podoba się Małej? Oczywiście moment, w którym tytułowy piesek przybija pieczątki. Kocham ten śmiech! Nowością, z której niezmiernie się cieszę, jest to, że coraz częściej słyszę: ''Mamo, jestem głodna", i gołym okiem widać, że nasza Córcia trochę nabrała ciałka. Nasza Gaduła - jak to zwykle bywa - zaskakuje swoimi tworami słownymi. Frazy z bajek, książeczek, wyrażenia nabyte poprzez obcowanie z innymi ludźmi:

- Co nie?
- Mamo, jestem z Ciebie taka dumna!
- Daj mi pić, jeszcze jestem nienapita.
- Niech to gęś kopnie!
- Jestem jeszcze taka troszeczkę malutka.

I wiele, wiele innych. Toczymy już całkiem poważne konwersacje, a zdania naszej Córci czasami nie tylko śmieszą, ale i wzruszają.

Tradycją - chwilowo wstrzymaną na kilka dni - stały się wyprawy po polne kwiatki. Emilce sprawia to wiele radości, a ja? Przypominam sobie moje dzieciństwo.
I właśnie kilka dni temu moja kochana Babcia, która kiedyś tworzyła wianki dla małej Justynki, zrobiła takie cudo dla swojej Prawnuczki. I cóż tu dużo pisać...Moja Mała wyglądała jak leśna Księżniczka, a zachwyt w oczach Babci...Bezcenny.