Nasza zima zła?

Kilka dni przerwy od pisania. Wracam. Ostatni tydzień przyniósł wiele emocji, wśród których - na szczęście - dominowały te zaprawione radością i niespodziewanymi wiadomościami. Wspaniały czas spędzony na sankach, w towarzystwie Pani Zimy, z uśmiechem, wesołymi okrzykami mojej Dziecinki. Śnieg, ''orły'', kosztowanie białego puchu, które zapoczątkowało wielkie ''bęc'' - na nieszczęście - twarzyczką. A Mamusia mówiła: - Emilko, trzymaj się na saniach! Moja Ryzykantka nie byłaby sobą, gdyby nie zrobiła na przekór. Weekend - cudowny, bo spędzony w gronie tych, których uwielbiamy. Wielokrotnie zasiadałam ''tu'' z myślą, że w końcu coś napiszę, lecz chęci przelania myśli na wirtualne karty zestawione z emocjami, które się we mnie zgromadziły w ostatnim czasie, powodowały, że chodziłam jak nakręcona:-)

Co u nas? Emilka opanowała siku do perfekcji. Ku mojemu zdziwieniu, nadal w nocy się wybudza i załatwia swoje potrzeby na ''nonia''. Owy gadżet towarzyszy nam na każdym kroku, co niekiedy przyprawia nas o uśmiech. Ostatnio, w trakcie jazdy samochodem musieliśmy wjechać w boczną dróżkę. Powód? Bo ''sii'' się zachciało, a nie było mowy, by wylądowało w innym miejscu niż nocnik (nakaz Małej Mi). I takim właśnie sposobem siedzonko naszego autka stało się podestem;) Pampers nocą obecny, jednak nigdy nie wykorzystany. Cieszę się, choć z drugiej strony (czy to normalne?) pojawia się jakaś nostalgia, bo moja Córeczka już taka duża! Przechodzimy wspólnie przez te wszystkie etapy, a ja niekiedy mam wrażenie, że to sen.

Do nowości, o których jeszcze nie wspominałam, zalicza się także kwestia nowych upodobań kulinarnych. Moje Dziecię pokochało surową...

źródło: http://www.jar91.republika.pl/pietruszka.jpg

... pietruszkę! Żeby nie było - absolutnie nie zmuszałam do jedzenia takich specyfików:) Pierucha jest częstym dodatkiem do naszych zupek, które zarówno mama - jak i Emilka - pochłaniają w hektolitrach:). Zaczęło się nieśmiało - od jednej kosteczki, kiedy mama kroiła warzywka ''na zupkę'',  a skończyło na zachwycie: - To jest przepyszne!

Rytuał zajadania się pietruchą - w porze przyrządzania obiadku - Mała Mi piastuje do dziś:)

Ponadto - do codziennej listy czytelniczej - dołączyła wierszowana wersja legendy ,,Syrenka warszawska", a fragment:

''A syrenkę porwał kupiec!

Sznurem ją skrępował ciasno.

W szopie trzymał wciąż pod kluczem

i traktował jak swą własność!

Chciał ją ludziom pokazywać

na jarmarkach jak dziwadło.

Rzadkość była to prawdziwa,

pewnie by coś w kieszeń wpadło!"

Emilka uwielbia, toteż mama czyta go - co najmniej - pięć razy dziennie. W efekcie fascynacji, którą dane było mi oglądać każdego dnia, postanowiłam zaskoczyć swoją Córcię, i uwaga - własnoręcznie - wykonałam książkowych bohaterów. Chwilowa, lecz nieopisana radość Emilki, tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że nie liczą się zdolności, a raczej ich brak, tylko chęci. Tak się wczułam w rolę twórcy, że postanowiłam nawet odebrać podporę ulubionym storczykom, które chwilowo zaniechały żywota. Kijki podtrzymujące syrenę i kupca muszą być:)

A poza tym? Mamy śnieg! Iście prawdziwą zimę, która do mojej wioski zawitała dopiero w ubiegłym tygodniu. Chodzimy na sanki, ''śniegujemy'' Iwanka. Emilka tryska radością, a ja - typowy zmarzlak, który na samą myśl o obecnej porze roku dostawał dreszczy - pokochałam zimę!

I nawet sarenki zaszczyciły obecnością:)