Były Święta?

Święta, święta... już po Świętach. Kiedy to zleciało?

W kąciku naszego pokoju stoi choinka, na komodzie - resztki opakowań z prezentów.
W kuchni -  lodówka - jeszcze pełna świątecznych potraw. Nasze brzuchy wielkie, a poziom energii równy zeru. Czy Wy też macie wrażenie, że tegoroczne Święta wyjątkowo szybko minęły? Dla mnie to jak sen.

Śniegu brak, a tym samym specyficzny nastrój, który wyzwalają z siebie te wyjątkowe Święta obroniony jedynie w dniu Wigilii, która - za każdym razem - uroczysta, ciepła. Początek, który jest jednocześnie kwintesencją Świąt.
Wspólne ubieranie choinki - czynne uczestnictwo Emilki. 

Moja niepohamowana radość, bo w tym roku wywalczyłam żywe drzewko - co prawda niewielkie, ale urok ma. 

Modlitwa, życzenia, kolacja. Opłatki, które wiodły prym przez całe Święta. Moja Mała pochłaniała je w hurtowych ilościach ;)

Dom pełen gości, a Emilka zabawiana przez ciotki, wujków i  kuzynostwo. 

Jej uśmiech, radość i głośnie okrzyki. Moje serducho rosło, a duma sięgała zenitu, kiedy tylko na Nią spojrzałam.

Dom - ciepły, pachnący, po raz trzeci -  iście prawdziwy...

To chyba Jej pierwsze - tak świadome Święta, a dla mnie to już kolejny moment, kiedy co chwilę powtarzałam w myślach: Boże, jaka Ona już duża!

24 grudnia...

2,5 roczku...
Kolędnicy, których śpiew - za każdym razem - chwyta za serce. Lokalna grupa seniorów i sportowców, przedstawicieli wsi, którzy co roku piastują wspaniałą tradycję.

I świętowanie za nami.

Dopadł mnie jakiś wyjątkowo melancholijny nastrój. Nie zaprzeczę, że pod koniec Świąt mama się nieco zdenerwowała, ale cóż - bywa. Ach, rodzinka...

Święta to okres, kiedy radość przeplata się ze smutkiem. Więcej myślimy, więc retrospekcja bywa rzeczą nieuniknioną. Przynajmniej tak jest u mnie. Nie obyło się bez wspomnień, podsumowań - życia własnego, ale i innych ludzi. Wystarczyło, że popatrzyłam przez okno, a wiedziałam, że tam, za płotem, jest żałoba, że nic w oknie nie świeci, że tam moi Sąsiedzi, dla których Wigilia była w tym roku straszna, bo zapewne obfitująca w łzy...

Niebawem Nowy Rok, a ja już się boję, że tak szybko jak się zacznie, to tak szybko minie.
Lista postanowień zapełnia się z każdym dniem:)