Lubię Kraków!

Zabytkowe kościoły, utrzymane w swoistym klimacie kamienice, pomniki, urokliwe uliczki. Wirtuozi, którzy tworzą własną koncepcję sztuki - artyści i amatorzy, których talent - często właśnie tu - ujrzał światło dzienne. Tłumy ludzi, stragany pełne rozmaitości, zaprzyjaźnione z każdym gołębie, za którymi wesoło biegają najmłodsi. Wydobywająca się zewsząd muzyka - i ta głośna, słyszalna dla każdego, i ta - którą żeby usłyszeć - trzeba się wsłuchać. Krakowski Rynek. 

Lubię Kraków za magię, którą wyzwala z siebie. Za wszechobecnego ducha epoki, za powiew niesamowitości, za swoisty, niepowtarzalny klimat. Za  historię, która wiedzie prym nad nowoczesnością. Właśnie tam. 

W tym okresie lubię Kraków jeszcze bardziej. Od kilkunastu dni trwają tam Bożonarodzeniowe Targi, których tradycja - od dawien dawna - wpisała się w kalendarz krakowskich uroczystości. Płyta Rynku Głównego wypełniona jest straganami pełnymi wszelkich rozmaitości. Jak co roku, króluje rękodzieło artystyczne, wyroby własne, które w znacznym stopniu związane są ze świętami lub motywem zimowym. W powietrzu unosi się zapach tradycyjnych polskich potraw, a gdzieś w oddali da się słyszeć iście świąteczną muzykę. 

To właśnie w tym okresie Kraków przyciąga do siebie najmocniej. Nie mogliśmy się oprzeć, i dlatego też z całą naszą mini rodzinką postanowiliśmy wybrać się właśnie tam - do gołąbków, które Emilka tak kocha (w domu musi zadowolić się tylko trzema z ''hodowli'' dziadka), do straganów, których zawartość tak lubi podziwiać mama, i na Rynek, po którym uwielbia spacerować Tata;-)

Czas chorowania zakończył się (nie wspominałam chyba, że ''zwykłe przeziębienie''- wg diagnozy lekarza nr 3, okazało się być zapaleniem krtani), więc wycieczką na Rynek do Krakowa rozpoczęliśmy pochorobowy czas spacerowania. Wedle zaleceń Pani dr - spacery wskazane, mimo że jakieś niewielkie kaszelki nadal się pojawiają.  Wiatry przestały straszyć, a dzisiejsza pogoda wręcz wzywała do aktywnego spędzenia czasu.

I po raz kolejny - zakochałam się!

W moich Robaczkach, które śmiały się wesoło.

W minkach Emilki, które powstawały na widok wielkiej choinki, koników i ukochanych gołąbków.

W Krakowie, który oczarował mnie do reszty.

Świąteczne melodie, zachęcające raczej do kupowania aniżeli do ''odczucia'' aury świątecznej, ale skradły moje serce. Stoiska kupieckie zawierające same cudowności, i atmosfera spokoju, tajemniczości i jedności.

Wczoraj było cudownie...

Taki zwykły spacer, a tak wiele przynosi radości...

''Poczułam'' Święta... To już tak blisko.

24 grudnia. Wigilia, opłatek, kolędy...

2,5 roczku Emilki...