Śpieszmy się kochać...

ks. Jan Twardowski

Spieszmy się

Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to, co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego 

Nie bądź pewny, że czas masz, bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się nie umierać
kochamy wciąż za mało i stale za późno 

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny 

Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

Śp. Sylwii, + 3.08.2013.

Nie zdążyłyśmy nawet wypić wspólnej kawy...

Niekiedy witałaś mnie swoim pięknym uśmiechem, gdy spacerowałam z Emilką.

Chodziłaś po ogrodzie - '' za rękę '' z chłopakiem.

Szczęśliwi, zakochani, młodzi...

Byliście tak piękni.

Ty byłaś piękna...

Moja kochana 21 - letnia Sąsiadko...

Odeszłaś za szybko Sylwuś.

Zawsze pozostaniesz w naszym sercu...

Dziś Twój pogrzeb.
Piękna pogoda, tony białych róż...

Łzy i rozpacz...

Chyba tak samo jak każdy - i ja nie mogę uwierzyć...

Że nie spotkam Cię jadącą na rowerze, z beztroskim młodzieńczym uśmiechem, z rozwianymi włosami,

Że nigdy  już  nie powiesz mi szybkiego '' cześć'', zwracając z uwagą swoje oczy...

Że nie będziesz spacerować po ogrodzie, nie pójdziesz '' na maliny''...

Wiem, że jesteś TAM, gdzie każdy kieruje swe myśli.

Byłaś wspaniała...

Żegnaj Sąsiadko...